Idea
Celem Tygodnia Miłosierdzia jest przede wszystkim formacja – budzenie wrażliwości na potrzeby bliźnich: chorych, samotnych, bezrobotnych, bezdomnych i prześladowanych. Obchody są okazją do głębszej refleksji na temat miłosierdzia czynionego na co dzień, służą także prezentacji pracy, jaką różne organizacje charytatywne wykonują na polu pomocy charytatywnej i są zachętą do aktywnego włączania się w dzieła miłosierdzia.

Co roku w przeżywanie Tygodnia Miłosierdzia włączają się w sposób szczególny Parafialne Zespoły Caritas, Szkolne Koła Caritas oraz placówki prowadzone przez Caritas diecezjalne. Podejmowane przez nie działania przypominają, że dzieło miłosierdzia chrześcijańskiego jest sprawą całej wspólnoty Kościoła.
Te dni powinny być okazją do uwrażliwienia na tych, którzy często żyją obok nas i potrzebują naszej pomocy.

Historia
Historia obchodów Tygodnia Miłosierdzia rozpoczyna się 23 lutego 1937 r., kiedy to na pierwszym ogólnopolskim zjeździe dyrektorów diecezjalnych Caritas podjęto decyzję o zorganizowaniu Dni Miłosierdzia. Przed II wojną światową w ich obchody włączały się oprócz środowisk religijnych także władze państwowe i lokalne oraz media. Po II wojnie światowej pomysł podjęto ponownie. Przy okazji tych obchodów zbierano fundusze na pomoc potrzebującym.

Hasło
Tydzień Miłosierdzia decyzją Konferencji Episkopatu Polski, od roku 2013 rozpoczyna się w  Niedzielę Miłosierdzia Bożego. Obchody święta zostały przeniesione z października.
Co roku przebieg Tygodnia Miłosierdzia odbywa się pod innym hasłem, podkreślającym któryś z wymiarów działalności charytatywnej, a w ostatnich latach nawiązuje także do tematu Roku Duszpasterskiego. W tym roku hasło brzmi: Mocni w Duchu Świętym

W 74. Tygodniu Miłosierdzia zapraszamy zatem do cyklu rozważań pt. „Na obrzeżach społeczeństw” Ponadto zachęcamy do przeczytania historii zawartych w towarzyszącej 74. Tygodniowi Miłosierdzia książce ojca Pepe Di Paoli „Z końca świata. Moja droga pośród najuboższych”, wydanej przy współudziale Caritas Polska przez wydawnictwo Bernardinum. Znajdziemy tam nie tylko szerokie wprowadzenie do tematyki działalności głównego bohatera, lecz także tekst słynnego już wywiadu, który Di Paola przeprowadził niejako spontanicznie z papieżem Franciszkiem. Oprócz tego oczywiście są tam świadectwa kapłana z villas miseria oraz teksty o problemach villeros – ubogich mieszkańców osiedli zapomnianych przez świat bogatych. Czy znajdziemy tu analogie do naszych środowisk w Polsce? Aby tak się stało, powierzajmy się Duchowi Świętemu, zwłaszcza w trwającym, Jemu poświęconym roku duszpasterskim.