- Takie uroczystości są dla mnie czymś przemiłym. To jest balsam na moje serce - powiedziała p. Henryka, babcia Karoliny i Pawła, uczestnicząca w uroczystym wieczorze. - Za mojego dzieciństwa nie organizowało się Dnia Babci i Dziadka, ale miało się dla nich wielkie serce. Ja swoich dziadków, choć już dawno nie żyją, nadal bardzo kocham i mam o nich piękne wspomnienia. Wprowadzali do naszego domu bardzo dużo ciepła, radości, pokoju. Staram się to przenieść do domu moich wnuków.